Znak menniczy na monecie

Znak menniczy jest oznakowaniem wytwórcy monety. Informuje tym samym, kto wykonał dany produkt inwestycyjny. Znak ten może składać się z jednej lub dwóch liter, lub też mieć formę bardziej skomplikowanego symbolu. Oprócz oznaczenia miejsca wytworzenia monety, znak mennicy może wskazywać także na inne okoliczności jej wybicia, związane z procesem produkcji – np. numer serii lub osobę, która była odpowiedzialna za jej wytworzenie.

Co to jest znak menniczy?

Znak menniczy jest oznakowaniem wytwórcy monety. Informuje tym samym, kto wykonał dany produkt inwestycyjny. Znak ten może składać się z jednej lub dwóch liter, lub też mieć formę bardziej skomplikowanego symbolu. Oprócz oznaczenia miejsca wytworzenia monety, znak menniczy może wskazywać także na inne okoliczności jej wybicia, związane z samym procesem produkcji – np. na numer serii lub też osobę, która była odpowiedzialna za produkcję.

Jak wygląda znak mennicy na monecie?

Znak ten, jako swego rodzaju podpis mennicy zwykle jest bardzo mały i trudno go dostrzec na pierwszy rzut oka. Gdzie na monecie jest znak mennicy? Na polskich monetach będących aktualnie w obiegu, jest on umieszczony tuż pod jednym ze szponów orła. Ledwo dostrzegalny symbol to połączenie liter M i W, co jest oznaczeniem dawnej Mennicy Warszawskiej. Współczesne monety bulionowe nie zawsze zawierają jednak tradycyjny znak menniczy.

Informacje o wykonawcy mogą być wskazywane w inny sposób, między innymi przez wybicie nazwy wytwórcy. Znaku menniczego nie posiada na przykład Amerykański Bizon – złota moneta bulionowa wybijana od 2006 roku przez The United State Mint. Z kolei przykładem monety bulionowej, na której wybito znak menniczy, jest Australijski Kangur – to niewielka litera P (od nazwy The Perth Mint) umieszczona przy wizerunku kangura. Jak zaznacza ta australijska mennica, jest to jej najsłynniejszy znak menniczy, choć w przeszłości stosowano również inne oznaczenia.

Historia znaków menniczych

Historia znaków menniczych sięga czasów starożytnych. Początkowo jako walutą był po prostu metal szlachetny, na przykład srebro. To, ile był wart, określała jego masa – przy wymianie kruszców na określone dobra, ważono kruszec. Było to dość kłopotliwe, dlatego z czasem na kawałkach metali zaczęły się pojawiać oznaczenia władców – specjalne symbole wskazujące na pochodzenie kruszcu, później także wagę. Autorytet władzy sprawiał, że nie trzeba było dodatkowo weryfikować metalu. Aby utrudnić fałszerstwo, wzory te były dodatkowo komplikowane (np. przez wymyślne łączenie różnych liter). Im bliżej nowoczesności, tym oznaczenia bardziej rozbudowano i zawierano w nich więcej informacji. Oprócz inicjałów władców, na monetach z czasem pojawiały się dodatkowe oznaczenia mincerzy i osób pracujących przy wytworzeniu produktów. Od XV-XVI wieku zaczęto także stosować oznaczenia miast, w których monety zostały wybite (były to zwykle oznaczenia jednoliterowe).

Przeczytaj także: Awers i rewers monety – jak je rozpoznać?

Znak mennicy na monetach nie zawsze łatwo rozpoznać

Współcześnie znak menniczy jest pewną formą kontynuowania tradycji i nie pełni istotnej funkcji praktycznej w kontekście złota inwestycyjnego. Dlatego też – jak wspomnieliśmy – nie na każdej monecie bulionowej znajduje się „podpis” mennicy. Na monetach spotkamy natomiast inne oznaczenia, nierzadko mylone ze znakiem menniczym. Wspomniany wcześniej Amerykański Bizon ma wybitą niewielką literę F, która pochodzi od nazwiska artysty, który ją zaprojektował (był nim James Earle Fraser). Z kolei inicjały JC na monetach z wizerunkiem królowej Elżbiety II wskazują na Jody’ego Clarka. 

Monety bez znaku mennicy

Znak mennicy nie jest obowiązkowym elementem monety bulionowej, dlatego jego brak nie sprawia, że moneta staje się mniej wartościowa. Jak już wspomnieliśmy, współcześnie znak ten jest bardziej elementem tradycji niż potwierdzeniem autentyczności lub pochodzenia wyrobu. Moneta bez znaku mennicy zwykle nie będzie zatem droższa (ani tańsza) niż inna moneta bulionowa, która taki znak posiada. W przypadku fizycznego złota inwestycyjnego (sztabek i monet bulionowych), cena wyrobu zależy przede wszystkim od ceny kruszcu, który je buduje (niewielki udział w cenie ma też marża sprzedawcy oraz inne koszty związane z produkcją i organizacją sprzedaży).

Współcześnie znaki mennicze są coraz częściej zastępowane przez nowe technologie. To bardzo małe, a przy tym bogate w szczegóły symbole wykonywane techniką mikrograwerunku. Taki wzór – w przeciwieństwie do tradycyjnego znaku – bardzo trudno podrobić (jest to niemal niemożliwe poza warunkami mennicy). Oznaczenia wykonane mikrograwerem znajdziemy na przykład na monetach Kanadyjski Liść Klonu oraz Britannia.

Autentyczność monet, które cieszą się dużą rozpoznawalnością na całym świecie, można dziś skutecznie potwierdzić przez analizę ich wzoru lub wykorzystanie nawet bardzo prostych narzędzi, takich jak linijka mennicza.